ورزش بانو/ سيدرضافيض آبادي

فوتبال عرصه شكست و پيروزي است. شكست و پيروزي ها را بازيكنان درون زمين رقم مي زنند اما اين مربيان هستند كه در بيرون زمين نقشه شكست ها و پيروزي ها را مي كشند.

برخي مربيان چنان عنان تيم و بازيكنان دستشان است كه همانند مهره شطرنج با آنها بازي مي كنند. اين گونه مربيان هم دو گروه هستند.

گروهي فقط به تيم خود و قدرت و ضعف تيم خود كار دارند و مي گويند ما كاري به حريف نداريم. براساس داشته هاي خودمان حركت مي كنيم و از آنجا كه خيلي اطمينان به خود و تيمشان دارند بعضا غافل از حريف و ريزه كاري طرف مقابل ضرباتي مي خورند كه غير قابل پيش بيني بوده است.

ولي يك مربي هم داريم مثل كارلوس كي روش كه به همه چي كار دارد! يعني همانطور كه قدم مي زند حواسش به نيمكت حريف و تحركات روي نيمكت خودش و اتفاقات پيراموني و مصاحبه فلان مسول فدراسيون و ايفمارك و اسدي و كفاشيان و .... همه امور مربوط و غير مربوط به يك مسابقه فوتبال هست!

كارلوس كي روش اكنون تيمش را خيلي خوب مي شناسد. اين شناخت متقابل كي روش و بازيكنان از يكديگر اثراتش را تا كنون بر فوتبال ما چنان بر جاي گذاشته كه به عنوان يك تئوري مي توان سالهاي سال از آن بهره گرفت و براي مربيان جوان تدريس كرد.

در بازي با ازبكستان در ايران كه خيلي براي ايران حائز اهميت بود در دقايقي از بازي بازيكنان ما بي تفاوت بازي مي كردند. يا شايد به طور غريزي خود را برتر از حريف مي پنداشتند و همين امر باعث بازي بي تفاوت آنها شده بود.

كي روش به يكباره از كوره در رفت. مرد شيك پوش و آرام كنار زمين در آن لحظات به يكباره سر يك توپ كه به اشتباه ارسال شد چنان بطري آب را به زمين كوفت و داد و بيداد راه انداخت كه صداي فريادش در شلوغي ورزشگاه آزادي به گوش همه بازيكنان رسيد. چهره برافروخته و نگاههاي خشم آلود او را وقتي بازيكنان زير چشمي نگاه كردند در عرض چند دقيقه انگار خوني تازه به تيم تزريق شده باشد . پيام كي روش را با همان حالت خاص ؛ سكوها زودتر از بازيكنان گرفتند.

حمله حمله...تيم متحول شد. حملات از چپ و راست. خون ايراني كافي است به جوش در آيد. از توپ و تانك دشمن هم نمي ترسد و ازدشوارترين و پيچيده ترين موانع جنگي دشمن عبور مي كند(فتح خرمشهر را بياد بياوريد). ازبك ها كه تا ان لحظه در آرامش بازي مي كردند زير آوراي از حملات زميني و هوايي تيم ايران تسليم شدند و سه امتياز در در نخستين روزهاي نوروز 96 اندوختيم و بار صعود را تا حد زيادي بستيم.

كره جنوبي هم همينطور قرباني شد در ورزشگاه آزادي. حالا ايران در يك بازي دست گرمي وارد سئول شده و هرچه تيم ايران و كارلوس كي روش خونسرد و راحت و در كمال آرامش حركت مي كنند كره ايي ها مثل سير و سركه مي جوشند. قبول كنيم كه دو لشكر در دوسوي ميدان در دو حالت كاملا متفاوت اردوگاه زده اند . يكي قبلا قله پيروزي را فتح كرده و الان آرايش حمله ايي مجدد براي گوش مالي دادن حريف را به خود گرفته و يكي هم كاملا در موضع سختي قرار گرفته و خود را براي هر اتفاق تلخي آماده مي كند. در اردوگاه كره غوغايي است. آنها شايد براي نخستين بار بعد از 6 بار صعود متوالي نتوانند به جام جهاني بروند. سرمار فعلا زير پاي لشكر ايران است.  طبيعي است براي رهايي از اين وضعيت به آب و آتش بزنند. قبول كنيم كه خطرناك ترين كره روي زمين همين كره ايي است كه در خانه خود بايد مقابل كارلوس كي روش و شيران پارسي صف آرايي كند. لشكر ايران پس از شكست چند باره كره حالا آنها را تا خاك خود تعقيب كرده تا آخرين ضربات را هم به اين لشكر شكست خورده بزند. كي روش كه به موقع جنتلمن مي شود و زماني هم كه لازم باشد يك جنگجوي تمام عيار ايراني ! مي داند در ورزشگاهي كه تمام 80 هزار تماشاگرش با سوت هاي كر كننده و شعارهاي انتقام جويانه او و تيمش را زير شديدترين حملات حاشيه ايي قرار مي دهند چه واكنشي بايد نشان دهد كه به سود تيمش تمام شود. يقينا  براي اين وضعيت هم خود را آماده كرده است.

كي روش البته هواسش هست و از بازيكنانش خواسته در نهايت آرامش بازي خود را ارائه كنند و دقيقا بر اساس دستورات تاكتيكي او حركت كنند و كاري به كنار زمين و تماشاگر و جو استاديوم نداشته باشند. بازيكنان مي دانند كه وظيفه آنها درون زمين است آنهم درنهايت ارائه يك فوتبال جوانمردانه. كره ايي ها انصافا همواره در برابر ما ارائه كننده فوتبالي پاك بوده اند و ما هم همينطور. برد و باخت ها و مسايل حاشيه ايي به كنار ولي هيچگاه ما با كره جنوبي مشكل حاشيه ايي درون زمين نداشته ايم.

قبول كنيم كه فردا سخت ترين روز براي فوتبال كره است و آنها هم همانند ما وقتي در شرايط دشوار قرار مي گيرند خطرناك تر مي شوند. اين بازي براي كره از هر نظر حيثيتي است و شايد دست به يك فوتبال انتحاري بزنند. اين دستپاچگي و فشار مضاعف كره دو لبه تيز دارد. يا كره ايي ها خود را نجات مي دهند و يا با لبه ديگر خودزني مي كنند چرا كه تيم ايران همانند شيري است كه شكارش را كرده و آسوده در بيشه زار مترصد فرصت هاي طلايي است. هر چه هست ما خيلي خوشحاليم كه چرتكه بدست نداريم تا حساب و كتاب كنيم كه  كي بزند و كي بخورد و كي مساوي كند تا شايد صعود كنيم(يادمان بيايد 98 فرانسه و 2002 كره را  ) .  يك دنيا تفاوت است بين آن حالت و اين حالت . اكنون برزيل و ايران دو تيم هستند كه در روسيه هتل رزرو كرده اند و 29 تيم ديگر در تب و التهاب صعود هستند. اميدواريم هر اتفاقي مي افتد در بازي كره- ايران زيبايي هاي فوتبال را بيشتر كند و خاطرات خوشي براي ما بهمراه داشته باشد.